Achteruitgang

Lieve, lieve mensen van onze krachtkring van licht, liefde en aandacht,

Het gaat met Ben de laatste dagen hard achteruit.

De eerste week na het ziekenhuis ging het langzaam wat beter. We kwamen toch weer in een klein ‘ritmetje’ van s’morgens op bed en slapen, het stijve en vaak pijnlijke lichaam de tijd geven. S’middags lekker in een warm bad en dan naar beneden. Enkele keren konden we ook naar buiten, wandelen met de rolstoel en genieten van de mooie herfstkleuren. Afgelopen dinsdag zijn we zelfs nog even met de rolstoel naar de winkels in ‘Haven’ gelopen. En hebben daar nog een klein lief jurkje gekocht voor kleine Jade, met een wijze uil erop, van haar “wijze uil opa”..

De tweede week (vorige week) na het ziekenhuis, werd de eetlust al wel weer minder en Ben werd steeds meer vermoeid. Donderdag werd hij bij het in het bad gaan heel erg benauwd, de inspanning was opeens veel te veel voor hem. Daarna niet meer naar beneden, maar terug in bed. Daar ligt hij nu steeds. Alles gaat hard achteruit.. Hij drinkt nog slokjes, eet alleen nog enkele kleine hapjes appelmoes of wat yoghurt. We hebben nog hele korte gesprekjes.. En Ben kijkt al veel ‘in de verte’.. Er is verdriet, maar hij is overwegend rustig..

Wij hebben verdriet, dat het toch tussen je vingers door glipt, langzaam steeds, maar dan opeens met grote stappen.. We zorgen met al onze liefde voor Ben en zijn dicht bij elkaar. Maar de donkere wolken pakken zich samen..