En de tijd gaat voort..

En de tijd gaat voort..

Er zijn weer veel ervaringen gepasseerd sinds onze prachtige retraite week in Frankrijk.

Een daarvan is het overlijden van Ben zijn moeder. Op 30 juni is zij heel vredig en zacht heengegaan in het bijzijn van kinderen en kleinkinderen. Een heel mooie ervaring om met elkaar te hebben mogen meemaken. Ben heeft met zijn oudere broer het regelen en organiseren van de crematie op zich genomen. Iets wat hij met veel  toeweiding en respect naar ieder heeft gedaan. Ook in het ondersteunen en begeleiden van zijn familie aan het sterfbed van Roos was hij groots. Mijn nicht verwoorde het in die week heel mooi aan de telefoon: ” Ben is zijn eigen pijn aangegaan en projecteerd dat niet (meer) op anderen.” Ze heeft volkomen gelijk, Ben is goed in zijn eigen dingen bij zichzelf  houden en is inmiddels in staat om volledig open te staan voor de ander. Ook de liefdevolle en eerlijke speech die hij hield tijdens de afscheidsdienst, vervulde mij met respect en liefde voor hem. Voor hem zelf was het emotioneel om er mee bezig te zijn, het schrijven maakte dat er vele herinneringen uit zijn jeugd naar boven kwamen. Maar alles was goed zoals het was.

Net na de crematie moesten we naar het AVL voor de uitslag van de laatste scan. Ook was er een botscan gemaakt, omdat Ben zo’n last hield van zijn benen. Gelukkig bleek dat ‘schoon’ te zijn!! Ik zelf had me daar erg bezorgd over gevoeld. De uitslag van de longen was niet goed, de tumoren bleken toch weer wat gegroeid. Niet geheel onverwacht want Ben voelt zich de laatste tijd wat eerder moe en zijn energie is ook eerder op. Ook bleef hij na een ‘koutje’ vrij lang hoesten. Maar toch..het valt tegen, liever horen we dat het stabiel blijft. Nu mag Ben weer gaan nadenken over eventueel behandelen. Gister is hij naar het AVL geweest voor een gesprek met de oncoloog over een behandeling met chemotabletten. Ben wil er nog over nadenken voor hij overgaat tot een beslissing. We gaan eerst op vakantie, kamperen met Gabriël en Rinnalyn in Frankrijk. Morgen gaan we weg en we hebben er zin, lekker even terug naar de basis dicht bij de natuur en de aarde leven. Het zal misschien wat rustiger aan moeten dan toen Ben en ik vijf jaar geleden voor het laatst kampeerde in Italië. Maar nu is Gabriël er ook bij met het opzetten van de tent en anderen zaken. We gaan ervan genieten, zijn blij dat we er zijn en dat het kan! Bij mij zelf is door alle emotionele dingen van de laatste tijd de rek wat uit mijn flexibiliteit. Twee weken geleden had ik vier dagen een stijve nek en nu heb ik al een paar dagen griep. Gelukkig kon ik gister terecht bij de kinesiologe die me heeft kunnen behandelen, en met heel rustig aan doen, moet het goed komen. En kunnen we toch op vakantie gaan.

Zondag hadden we ‘terug kom dag’ van ‘zingen voor je leven Frankrijk’. Het was heel heel fijn elkaar weer terug te zien. De herkenning en de vertrouwdheid was meteen weer aanwezig. De vrolijkheid en blijheid duidelijk zichbaar op de gezichten. Met het ‘deel rondje’,  zulke mooie verhalen gehoord wat de week had gedaan of gebracht. het zingen weer zo heerlijk om samen te doen. Sommige van ‘ons’ waren lichamelijk achteruit gegaan, wat zichbaar en voelbaar was. Toch stak de kracht en de vreugde van het samen zijn en samen delen er boven uit. Wat voelen we ons rijk dat we onderdeel van zo’n groep mogen zijn….

Voor nu wensen wij jullie allen een heel fijn zomer verder. En hopen we dat het met jullie allen heel goed gaat.

Met heel veel liefs Ben en Anna