“God geef ons de kalmte om te aanvaarden wat we niet kunnen veranderen. Moed en kracht om te veranderen wat we wel kunnen veranderen. En de wijsheid om die twee te onderscheiden.”
Het gebed dat Ben altijd uitdraagt, hebben we nu meer nodig dan ooit.
Het gaat steeds meer achteruit met Ben, de dagelijkse dingen van wassen, scheren, aankleden zijn hem soms zelfs teveel. Hij ligt voornamelijk op de bed of op de bank. Dat het niet meer gaat geeft hem veel verdriet en teleurstelling.. Het onvermijdelijke komt steeds meer in beeld, en hoe verhoud je je daar tegen? We praten wat, (we praten er soms ook ‘over’ mijden het onderwerp, levenseinde en dood niet, ook al is het wel heel moeilijk), we lezen wat, of kijken een film, we rommelen in het klein wat om, zal ik maar zeggen.
Vrijdag was ik jarig, om het niet helemaal voorbij te laten gaan, zijn onze aller intiemste mensen toch even langs geweest. Maar wat vier je als je man zo dichtbij de dood is aangekomen?… Wat zing je als je weet dat je alleen verder moet over niet al te lange tijd?… Hoe dubbel wil je het hebben?… Het was moeilijk en een dag met emoties en tranen, maar toch hebben we gevierd. Gevierd dat we bestaan, mogen (be-)leven en samen zijn. En toch werd er voor me gezongen, zij het zachtjes en met tranen in de ogen en brokken in de keel, maar we deden het. En toch kreeg ik een feestontbijt op bed, al had Ben het niet kunnen maken, waar hij erg verdrietig van werd, maar Suzanne onze ‘huiself’ stond hem met liefde bij! Dus het kwam voor elkaar. En wat voelde ik me gesteund, door dat kleine groepje dat op dat moment om mij heen was, maar ook door al die lieve mensen op de ‘achtergrond’. Zoveel kaarten, zoveel smsjes of appjes, cadeautjes over de post, liefdevolle woorden en hartverwarmende wensen die ik kreeg. Echt heel heel erg fijn!
….de wijsheid om te onderscheiden wat we wel kunnen veranderen en wat niet… Dat hebben we geprobeerd die dag. Het heeft mijn hart en ziel verwarmd door mijn tranen heen. DANK JULLIE WEL!!!
Na het weekend waren we kapot, want in het weekend kwamen de kinderen en ons kleinkindje nog. Al met al was het druk geweest, nu houden we rustige dagen, om weer meer met elkaar in de stilte te komen, en ook ieder van ons op ons zelf, ook dat is nodig.
Lieve mensen, we sturen jullie allen, liefde, warmte en genegenheid.
Ben en Anna
Comments