Gelukkig nieuwjaar

” De weg van de hoop..,”

De ‘tussentijd’ tussen Kerstmis en Drie Koningen , de twaalf heilige nachten weer voorbij.. Het nieuwe jaar echt begonnen, vers en leeg ligt het voor ons. Nieuw en leeg.., ruimte voor groei, vernieuwing, of de dingen te vervolgen zoals ze al gingen..,

Het raakt me deze week toch ook..,

Na de fijne feestdagen die ik in liefde en warmte met geliefde mensen om mij heen mocht doorbrengen, waar ik ontzettend dankbaar voor ben, moest ik deze week ‘de overgang’ weer maken naar mijn leven alleen. Het koste me moeite, het thuis komen na fijne dagen bij lieve mensen te zijn geweest is confronterend.., het lege huis moet ik weer zien ‘te vullen’ met mijn eigen warmte en liefde. Het thuis niet te kunnen vertellen over wat ik heb mee gemaakt, het niet kunnen napraten over de fijne dagen voelt als pijnlijk gemis.

Ik heb mezelf maar de tijd gegeven om me onbestemd te voelen, de pijn van het gemis te voelen, de leegte toch weer als wat bedreigend te ervaren. Begrepen dat die ‘overgang’ deze gevoelens met zich meebrengt.. De dagelijkse dingen met aandacht uitvoeren helpt daarbij. Ook erover praten met mijn jongens, die me vaak zo goed begrijpen en me steunen en spiegelen om toch mijn stap verder te maken in mijn proces, helpt. Suzanne die op afstand, aan de andere kant  van de wereld, toch precies ‘aanvoelt’ waar ik ben.., en me mee-levende berichtjes stuurt, en me juist ook weer wijst op de verbinding in het ongeziene.., Rijk ben ik met ze..!!

Nu in het weekend, ben ik vrij en kom ik langzaam weer meer bij mezelf.., laat de leegte de leegte.., en ben dicht bij mijn hart en ‘haard’ .., dan zak ik langzaam weer wat meer in mijn leven van nu. Laat ik de tranen die er toch ook zijn, maar vloeien.. Voel ik weer meer vrede komen met de fase waar ik in zit…

Door de stilte en de contemplatie voel ik weer beter het contact met de geest van Ben en van mama.., ze zijn er steeds, maar ik kan ze niet altijd voelen. Soms overmand het alleen voelen me, en moet ik zo zoeken om me verbonden te voelen.., Want dat is wel wat ik wéét, ik bén verbonden.. met mijn geliefde kinderen, met liefdevolle mensen om mij heen, met mijn geliefden in de ongeziene wereld.., Er is één en al verbinding in liefde.. ik weet het, en kan het gelukkig ook vaak wél voelen.. maar soms ben ik het kwijt, in het leven van alle dag.. En ik weet ook, dat ik meer een mens ben van delen dan van alleen..

En toch, in deze fase van mijn leven krijg ik een kans, zo zegt Gabriël ook tegen mij, om dieper in mijzelf te gaan, tijd te hebben voor mezelf, rust te vinden, steeds op een stille meditatieve manier naar mijn diepste kern te kunnen gaan. Geregeld naar ‘buiten leven’, in contact met anderen, maar ook steeds weer ‘naar binnen’, naar mezelf te mogen gaan. Balans vinden in geven en ontvangen, in delen en stilte.., eigenlijk, de overgang te maken naar een leven van meer ‘de ontvangende houding’ , stilzittten, alleen maar ‘zijn’ .., minder ‘doen’ .., meer ‘overgave’ aan het Leven.. ‘geloven, vertrouwen’ dat ‘het Grote Leven’ het regelt.

Dat is een ‘opdracht’ voor mij, die zolang ‘in de handeling, in de actie’ heeft gezeten.. Maar ik wil het graag leren, omdat ik voel en weet dat dit voor mij nu ‘aan de beurt’ is.. De fase van ‘wijze, oudere’ vrouw..

Ik oefen nog een poosje door, in en bij mezelf, dichtbij ‘haard en hart..’ En zal van daaruit ook steeds ‘naar buiten’ gaan, het nieuwe jaar in, verwachtingsvol uitkijken naar het nieuwe leven..,  mijn stappen zetten, op “de weg van de hoop..” 

” Nooit weet je hoe hij afloopt: de weg van de hoop. Niemand garandeert je een gelukkig einde. De weg van de hoop – de enige weg waar je mens bij blijft. Dus, gá die weg. Toon stap voor stap je ware gezicht, je ziet wel waar je uit komt. Het doet er niet toe. Je volgt gewoon je bestemming..,”

(hans Bouma)

Voor allen een heel mooi, liefdevol, hoopvol, inspirerend en gezond nieuwjaar gewenst!