Geven en ontvangen, de keerzijde van dezelfde medaille.
Geven word vaak gezegd is makkelijker, of beter gezegd vínden we makkelijker dan ontvangen. Bij geven ben je ‘aan zet’, heb je het meer ‘in de hand’ . Bij ontvangen word overgave gevraagd, ontspanning, vertrouwen, een open houding.
Toch ontvangen we vaak graag, cadeautjes, complimenten, leuke post, like’s, liefde, troost, waardering, erkenning .. de lijst is lang.
‘Om te geven moet je eerst kunnen ontvangen’ word ook wel gezegd.
In de massages is dat zeker waar.
Toen ik 21 jaar geleden begon met het leren van massages wist mijn lichaam niet wat haar overkwam. Wist niet precies hoe ze dit kon ontvangen. Mijn lichaam trok zich eerst terug, kreeg kippenvel, de huid bij mijn schouderbladen begon te branden, spieren waren stijf, strak en pijnlijk bij de diepere aanraking. Er was vaak de neiging om terug te trekken bij de soms pijnlijke of juist kittelige aanraking.
Emotioneel gebeurde er ook van alles, maar wat? Ik was er van onder de indruk. Tranen begonnen te vloeien, dit was een ‘ingang’ waar geen woorden konden komen. Waar geen uitleg of analyse nodig was. Er zat niets meer tussen.
Tot die tijd dacht ik dat ‘de wereld gered kon worden door praten’. In verklaren, analyseren, verbanden leggen was ik goed, verbaal sterk. Maar hierbij had ik niets, geen enkele ‘controle’..,
Ik voelde me letterlijk ‘aan - geraakt’ door liefdevolle zachte stevige handen.
Het lichaam heeft geen woorden, wel geheugen. Langzaam ging er van alles in mij open. Werden alle plekken aangeraakt, liefdevol vast gehouden of los gemaakt. Waar pijn verborgen zat, verkramping zat of een nodeloos vasthouden. Waar verdriet was gaan zitten, maar nog niet gehuild was. Waar angst was gaan zitten, en niet aangekeken was. Waar boosheid of frustratie was gaan zitten, wat nog niet zacht gemaakt was.
Door de jaren heen, ontving ik al die aanrakingen. Wist ik hoe het voelde, wat er los kan komen. Hoeveel pijn er soms kan zijn, hoe eng het op sommige momenten is om diep de pijn of de angst in te gaan, erbij te blijven en erin te ademen. Hoe diep en heerlijk mijn lichaam ontspannen kan zijn. Hoe héél mijn lichaam kan voelen. Hoe ik mijn lichaam helemaal van kruin tot teen kan bewonen. Er was een andere wereld voor mij open gegaan.
Wat ik ook leerde is dat geven en ontvangen bijna hetzelfde is, inderdaad, dezelfde medaille. Natuurlijk ontvang ik zelf heel regelmatig een goede massage. Om het ontvangen te blijven voeden, mijn lichaam te onderhouden in heelheid. Maar als ik een massage geef, ben ik zo totaal aanwezig in het moment, raak ik de tijd kwijt, voel ik me aangesloten op de bron. Geeft het mij ook ontspanning ook al spant mijn lichaam zich in. Op een bepaalde manier is het geven ook ontvangen, een prachtige wisselwerking!
Comments