"Het geziene uit de ongeziene wereld"
In mijn leven heb ik vele tekenen, of te bijzondere toevalligheden meegemaakt, en maak ik nog steeds mee. Ik geloof in tekenen in symbolen en dat toeval geen toeval is. Dat we ergens leiding, steun of hulp krijgen uit een 'ongeziene wereld' als we er voor open staan, als we het willen en kunnen zien.
Een jaar na Ben zijn overlijden en van mijn moeder las ik de boeken van Marianne Lensink 'Gestuurd toeval' en 'Toevallige signalen'. Het eerste boek gaat over de ervaringen in zogenaamde 'toevalligheden' van Marianne zelf na het overlijden van haar man. Haar tweede boek over verhalen van mensen die haar schreven nav haar boek over hun eigen verhalen en ervaringen na overlijden van een dierbare. Pim van Lommel schrijft in zijn voorwoord van dat boek het volgende: '(een citaat uit een overlijdensadvertentie): "Wat je hebt, vergaat, wat je bent leeft verder, aan ruimte en tijd voorbij." Wij hebben dus een lichaam en wij zijn bewustzijn. Want zonder een lichaam blijken wij nog steeds in staat om bewuste ervaringen te hebben, zijn wij nog steeds bewuste wezens. En volgens de vele verhalen blijft de mogelijkheid tot contact na de lichamelijke dood bestaan.'
Ik herkende er veel in en ben toen ook die momenten en gebeurtenissen gaan opschrijven. Die signalen en tekenen hebben mij veel troost gegeven en nog steeds. Ook een steeds dieper 'weten' dat er een ongeziene wereld is. Dat we niet alleen zijn hier, dat er een geestelijke verbondenheid is die we niet kunnen verklaren, maar wel voelen en ervaren en kunnen zien als we goed kijken.
Ik ga ze in een soort van vervolg serie delen in de hoop dat anderen er herkenning, troost en steun in kunnen vinden. De taal van symbolen gaan zien/voelen en misschien een afvragen in ons zelf, of dood dood is..?
コメント