"Het geziene vanuit de ongeziene wereld”
Op een avond ergens in juni 2015,
Ben is dan ruim een halfjaar overleden, zit ik op de bank in de huiskamer en kijk tv. In het journaal hoor ik dat Thé Lou, de zanger van de band “The Scene” is overleden.
De tijd dat hij ziek was volgde ik (eerst nog) samen met Ben, de dingen die hij op tv deed. Wij konden zijn muziek en liedteksten waarderen. De bijzondere kracht die Thé voelde toen hij wist dat hij niet meer zou genezen en wat hij nog wilde delen maakte op ons indruk, mede omdat ook wij in het afscheidsproces van Ben zijn leven zaten in die tijd.
Ben was hem inmiddels voorgegaan naar de overzijde. Het nieuws raakt me en ik ga wat beelden terug kijken van Thé op tv, ik kijk het afscheidsconcert wat hij had gegeven voor zijn dood, wat ik toen had opgenomen. Daarin zingt hij onder andere samen met Lange Frans een duet, “zing een liedje voor me Frans” een liedje met een mooie melodie vind ik. De herinnering komt meteen boven, Ben en ik kijken samen dat concert. We zitten samen op de bank, we houden elkaars hand vast, en worden geraakt door dat intense afscheidsconcert, en het enorme eerbetoon wat het publiek toont. We laten onze tranen lopen, we voelen zonder dat we het hardop zeggen ook Ben zijn naderende afscheid.
Die avond in juni zit ik alleen op de bank de herinnering sterk aanwezig.
Ik luister door mijn tranen heen weer naar het liedje van Thé en Lange Frans.
Opeens hoor ik dat hij over een Ben, een Benny rapt. Ik denk: ’hoor ik dat nu goed’?
Ik spoel een stukje terug en luister intensief, en hoor tot mijn enorme verbazing dat hij ook nog over een Anna rapt!
Alle vorige keren dat ik dat liedje hoorde, was me dat niet opgevallen. Ook niet toen ik het samen met Ben keek. Ik spoel nogmaals terug en hoor het goed, ja hoor, Ben en Anna samen in dit liedje..
Dit kan geen toeval zijn, dit is voor mij iets wat ‘gezien, gehoord' wil worden vanuit de ongeziene wereld. Ik huil en lach tegelijk.
Hardop zeg ik, ‘dank je wel lieve Ben dat je er bent, juist op dit moment’.
Comments