Dat is even geleden..,
Het is voor mij de afgelopen maanden niet erg aan de orde geweest om te schrijven op deze blog. Er gebeurde veel in en rond mij, maar het voelde niet zo dat ik er iets over kon of wilde delen hier. Ik schrijf nog steeds veel, maar dan in mijn eigen schriften. Laatst las ik terug in mijn schrift van vorig jaar, ook daar staan heel mooie stukken in, waarvan ik zelfs dacht, het is misschien toch echt de moeite waard om sommige stukken uit mijn persoonlijke schriften ook hier te delen. Ik ga daar nog over nadenken..,
De laatste weken komt het weer wel regelmatig in me op om een stuk te schrijven en hier te delen. Het gaat over “het tweede jaar”. Het tweede jaar is echt anders.. Het leven is weer terug in mij, in ons. De kleur weer aanwezig. De glans die steeds meer terug komt. Mijn lichaam kan weer dansen. Mijn oren houden weer van meer muziek, dan alleen klassiek. Ik draag weer graag kleur in mijn kleding en sieraden. Ik kan weer feest vieren. Ik kan en wil weer verder..
Er is veel gebeurt dit tweede jaar;
Suzanne die flink burn-out was. Die heeft het heel moeilijk gehad. Zij, en wij met elkaar zijn door moeilijke processen gegaan om te helen. Gesteund door ‘onze lieve Marcus’, waar Suzanne is gaan wonen, Marcus die voor haar en ons hele gezin een hand in de rug is geworden. Suzanne die nu ‘zover’ is dat ze volgende week maandag, op de ‘overgangs-dag van Ben’ voor zeven maanden op reis gaat naar Nieuw-Zeeland. Van Zeeland naar Nieuw- Zeeland. Een enorme stap, waar ze geleidelijk aan naar toe is gegroeid. Waar wij met elkáár naar toe zijn gegroeid. Waar we veel tijd en aandacht in hebben geïnvesteerd. We waren ‘vergroeid’ geraakt met elkaar, door alles wat we de laatste jaren hadden meegemaakt en be-leefd. We hadden zoveel en zo intens samen ‘gewerkt en geleefd’ in het hele proces met Ben en met mama.
Wat ontzettend mooi is geweest en waar we zo ontzettend rijk door zijn geworden, waardoor we nog meer mochten worden wie we wezenlijk al zijn.., zeker.
Toch mocht die band ook weer wat losser, dat was moeilijk maar wenselijk. En met de liefdevolle hulp om ons heen, lukte dat geleidelijk aan. Niet zonder slag of stoot, maar wel zuiver, eerlijk, oprecht, liefdevol en groeizaam.., En dan nu de stap die gemaakt kan worden.., Suzanne op reis.., naar de andere kant van de wereld.., een enorm avontuur. Voor haar en ook voor ons. Maar zo fijn dat er weer een horizon is, een nieuw perspectief.., En zo fijn te voelen en te weten dat Ben en mama vanuit de ongeziene wereld met haar meegaan, bij haar zijn en haar vergezellen..
Gabriël en Rinalyn die getrouwd zijn afgelopen juni. Wat ook zo’n prachtig proces is geweest, van met elkaar toegroeien naar Het Huwelijk. Het huwelijk in de buitenwereld van Gaby en Lyn, maar daarmee ook ons eigen ” innerlijk huwelijk” in onszelf voelen, aanzien, beter begrijpen en werkelijk laten worden. De verandering daarmee in onze familie constellatie. De dag was prachtig, magisch en vol van liefde. De dag waar natuurlijk ook Ben en mama gemist werden, maar waar ze ‘in de geest’ ook zo bij waren. De mooie sterke jonge man die Gabriël is naast de prachtige vrouwelijke lieve Rinalyn, zo mooi, en zo ontroerend om er getuige van te mogen zijn dat zij hun liefde ‘in de wereld zetten’ en dat met ons willen delen en vieren.., ja, veel viel er te vieren de afgelopen tijd..
En Gideon, die heeft een woonark gekocht in Rotterdam, een eigen woonplek, een eigen project om aan te werken. Een nieuwe stap gezet ook, met nieuwe perspectieven. Met elkaar hebben we hem geholpen van de ene plek naar de andere over te gaan. De mannen mee sjouwen met de spullen, ‘de meisjes’ kwamen met eten,fruit, lekkers, wijn, kaarsen en sfeer, en ALLEMAAL slapen in ‘Het Boothuis’ om het meteen goed in te wijden. We helpen en begeleiden elkaar in de ‘overgangen’ met liefde met toewijding. We zijn verbonden met elkaar, het is mooi en het is goed. We moeten de dingen zelf doen, maar niet alleen!
En ik, ik ben begonnen met een jaar training, “Godinnen buikdans” bij Kaouthar Darmoni in Amsterdam. Om diep in mezelf te gaan, via het lijf, via de archetypen in de godinnen. De nieuwe identiteit die zich moet gaan vormen voor mij wil ik ondersteunen met deze training. Na zoveel jaren gezorgd te hebben voor de kinderen, voor mama, later voor Ben, ben ik nu alleen. Ik zeg steeds Alleen Anna, Anna alleen. Ik vind het soms heel moeilijk dit leven alleen te aanvaarden, toch voel ik de levenskracht diep in mij, die weer geleefd wil worden. Dus ga ik via lichaamswerk eerst naar mijn eigen vrouwelijke kracht. Ik begin dichtbij huis, in mezelf. Het volledig vrouw zijn opnieuw, in deze nieuwe levensfase laten ontwaken.., zacht, ontvangend, kwetsbaar en krachtig. Ik heb het eerste weekend net gehad, en ik voel en weet dat ik op de juiste plek ben, in goed handen bij een dijk van een vrouw, die het helemaal doorleefd heeft. Die het beste uit de Arabische cultuur heeft meegebracht naar het westen. De vrouwelijke kracht van; leven vanuit je baarmoeder, vanuit de buik, de sensuele, seksuele vrouwelijke levenskracht leren belichamen en van daaruit leven. Ik wil het in mezelf laten ontwaken, de zachte kracht van volledig vrouw zijn, mijn diepste levenskracht leren inzetten in alles wat ik doe en ben. Juist in deze ‘overgang’ naar een nieuwe identiteit..
Allemaal komen we dus van lieverlee we weer in een flow, het leven neemt ons weer mee, en krijgt langzaam aan weer een nieuwe vorm. Nog steeds niet echt vloeiend.. het gaat nog met een paar stapjes vooruit en soms ook weer een flinke stap achteruit.. maar toch we gaan wel weer ieder onze eigen richting in.. langzaam maar zeker..
En dan nu, weer ‘de donkere dagen’ in. De weg naar binnen.., de dag dat Ben overging weer dichtbij.., Kerst weer dichtbij.., Best moeilijk ook.., hoe vorm te geven? Hoe te voelen? Hoe te zijn? Ik voel dat ik meer bodem krijg in mezelf.., toch vraag ik ook om steun en leiding, om liefdevolle omarming door wat dan ook.., want ik heb er behoefte aan.
Voor allen een mooie warme ‘inkeer tijd’ voor dat het kerstmis word..,
Liefs Anna
Comments