Langzaam naar de lente

Langzaam gaan we naar de Lente en daar zijn we allemaal blij mee denk ik. Hoewel ik de winter heerlijk vind, de sneeuw prachtig en we heerlijke wandelingen hebben gemaakt door adembenemend mooie winterplaatjes. Is het nu toch fijn dat de vogeltjes al van zich laten horen. De vorst zit nog wel in de grond, maar de sneeuwklokjes staan volop te bloeien en de crocussen steken hun kopje ook al boven! Vol verwachting…kijken we uit naar al het nieuwe leven. De kringloop van het leven wat altijd door gaat.

Ons leven verloopt redelijk stabiel de afgelopen maanden en nu. Ben voelt zich goed, de pijn is nog steeds onder controle met de medicatie die hij heeft. De energie die hij heeft is goed en met rusten op zijn tijd komt ie een eind. We zijn blij en dankbaar dat het gaat zoals het gaat. We halen dingen aan en laten dingen los en oefenen ons in meesterschap in het leven met kanker. Eigenlijk is het één grote uitnodiging tot Leven. En dan leven in zijn totale vorm. Steeds meer in de aanvaarding met wat er is. We zijn ons nu aan het verdiepen in het boekje van Annemarie Postma; “Leven in acceptatie.”  En het doet goed, elke dag een inspirende tekst te lezen en er samen over te praten. Om het werkelijk aanvaarden, steeds dieper te gaan voelen.

We wensen jullie allen een mooie verwachtingsvolle tijd naar de lente toe. Met veel liefs en goeds Ben en Anna