Lieve mensen,
Al weer even niet geschreven, dat kan twee dingen betekenen; of het gaat gewoon zijn gangetje, en is er niet zoveel te schrijven of er gebeurt zoveel dat er geen tijd en ruimte is om te schrijven. Dat laatste is het geval.
Het gaat allemaal niet goed.
Ben heeft de laatste weken onhoudbare pijnen gehad aan zijn onderbenen. Dat was al begonnen in onze tijd in Frankrijk, toen konden we het nog aardig regelen met massages, hoog-leggen en rust. Maar na onze thuiskomst werd het steeds erger en erger ondanks de verhoging van de morfinepleisters. Na overleg met het AvL is Ben opgenomen in het ziekenhuis om hem in te stellen op een ander morfinepreparaat via het infuus. Na vier dagen was hij goed ingesteld en kon hij naar huis met een morfinepomp. Godzijdank zijn daarmee de pijnen onder controle, want het was niet meer te doen voor hem. Het blijkt een of ander syndroom te zijn wat vaker voor komt bij longkanker. Er is niets anders aan te doen dan de pijnen te bestrijden.
…de weg wordt steeds smaller..
Nu thuis hebben we tijd nodig om dit allemaal te laten zakken en om tot ons door te laten dringen waar we inmiddels weer zijn aangekomen.. Ook de kinderen zijn het zich langzaam aan het realiseren.
Het lijkt dat Ben in de laatste fase is gekomen.. natuurlijk weet niemand hoelang dat duurt, en zolang het leefbaar is hopen we van lang. Voor nu heeft hij zijn handen vol aan de dagelijkse dingen, van wassen, aankleden, eten. etc. Hij rust en slaapt veel.
De tijd die we hebben doorgebracht in Frankrijk was een zegen. Het was een prachtige plek, heel mooi weer en we hebben binnen onze mogelijkheden heel fijne, goede en mooie momenten gehad. We zijn dankbaar dat we dat nog hebben kunnen doen samen en we hebben genoten.
Nu valt er even weinig te genieten, maar zijn we bezig ons een weg te vinden in dit stuk… Met hulp van de kinderen en de mensen in onze omgeving. En iedereen in de kacht-kring om ons heen.
Met liefde Ben en Anna
Comments