Lieve familie en vrienden,
Vorige week kon er door de neurologen en de radiologen geen overeenstemmingen worden gevonden over het aantal uitzaaiingen die op de scan van Ben zijn hoofd te zien waren. Er is een diepergaand overleg geweest en ook daar kwam geen overeenstemming uit. Dit is wel van groot belang om de soort bestraling te kunnen bepalen. Dus hebben ze het advies gegeven om aanstaande donderdag de scan opnieuw te laten doen.
Ben voelt weinig keus in deze dus heeft hij daarmee ingestemd. Het geeft naast alles wat al zo onzeker is, nog meer gevoel van onzekerheid. Voor Ben is dit heel vervelend, hij weet niet waar hij zich op kan voorbereiden, terwijl er wel gewerkt wordt aan een behandeling, maar wanneer en wat blijft nu dus al een aantal weken onduidelijk.
Maar het is niet anders.. Het feit dat er met grote zorgvuldigheid naar wordt gekeken is natuurlijk goed, dat we de eerste helft van de week van de onderzoeken al de kant op werden gepraat van een eenmalige zeer intensieve bestraling, maar die later toch niet door kon gaan omdat er geen overeenstemming was, was een minder fijne zet van hun kant. Maar ook dat is niet anders..
We proberen het te aanvaarden en eruit te halen wat er toch inzit. Wat we er toch weer van leerde was, dat je toch snel meegaat in een relatief positief bericht (omdat je dat zo graag wil) En dat je dan ook snel meegaat in een relatief negatief bericht.
Het is toch de kunst om daar een balans in te zoeken, eerst alles rustig doorlaten dringen, laten indalen, niet te ver meegaan zodat je ook niet zover terug hoeft. Onmogelijk zou je zeggen in deze situatie, toch denk ik dat we ook in onze situatie steeds kunnen bijschaven in hoe we op de dingen reageren. waar kunnen we meer vrede in onszelf brengen?
We hebben vorige week de tijd zoveel mogelijk in de tuin doorgebracht. Werken in de tuin in het heerlijke lente zonnetje. Plantjes kopen en de potten vullen met fleurige kleuren. Proberen te genieten van wat er wél is.
En toch liep Ben tegen het weekend vast in zichzelf, heel begrijpelijk. Hij voelde zich boos en gefrustreerd. Zijn incasseringsvermogen is toch al heel fragiel en zijn stress grens ligt laag. Hij had het erg moeilijk.
Gelukkig brachten de kleine mensjes onder ons uitkomst dit weekend. Met Bibi en Doris en Ilse gingen we naar ‘het veldmuisje’ de boerderij-crèche waar Bibi twee dagen in de week naar toe gaat. Ze had al zolang gevraagd wanneer Ben daar nu eens de koeien en de ezels kwam aaien. Zij zou Ben dan wel helpen als hij het eng vond, had ze beloofd..
Zaterdag-middag was dat zover. Ook Gideon, Lotte en onze kleine Jade gingen mee. De zachte liefdevolheid en de onbevangenheid van die kleintjes werkt verzachtend op alles. Het deed Ben erg goed om met die kleine meisjes door de boerderij te struinen en alles te bekijken wat Bibi hem wilde laten zien. Gideon en Lotte bleven een nachtje logeren met Jade, wat ons beiden ook weer veel goed heeft gedaan. De aandacht en de liefde van de kinderen van Ilse en de kleintjes heeft ons weer bij onszelf gebracht. We beseffen dat we iedereen om ons heen meer nodig hebben dan ooit..
Voor nu, voor jullie allen, liefde gestuurd vanaf hier.
Ben en Anna
Comments