...Ontsteek dan een lichtend vuur..

“..Als alles duister word ontsteek dan een lichtend vuur wat nooit meer dooft..”

Zeven weken geleden zaten we in de ‘krachtkring van liefde licht warmte en troost’. En waren we dankbaar voor Ben zijn leven, dat wij hem in ons leven mochten kennen. Het zingen van dit lied, het aansteken van de lichtjes en dat licht naar Ben zijn lichaam brengen waarmee wij hem symbolisch in het licht konden zetten, heeft me diep in mijn hart en wezen geraakt. Het lied heeft weken in mij ‘ nagezongen’. En vaak als het erg duister wordt in mijn gevoel, zing ik het bewust...

Dat het ruim zeven weken geleden is kan ik me niet voorstellen. Het voelt nog zó vers… Ik kreeg wel weer het gevoel om te gaan schrijven. Mijn plan is om komend jaar te schrijven over rouw, mijn rouw, maar wellicht zullen mensen zich in bepaalde dingen kunnen herkennen.

“Het is onvermijdelijk: leven is komen en gaan. Zoals er een begin is, is er ook einde. Maar niet alles verdwijnt. Wat je deed in liefde, blijft eindeloos van kracht. Voorgoed maakt het deel uit van de werkelijkheid. Goed, komen en gaan. Maar ook blijven. Liefde is tenslotte liefde. Een mens die bemint tenslotte een mens die bemint”.

Hans Bouma

Dat ik zelf al zeven weken doorleef kan ik me eigenlijk ook niet voorstellen. Het gemis en de fysieke leegte is groot, het verdriet soms alles omvattend. Mijn emoties spoelen vaak chaotisch door elkaar heen. Er speelt zich een constante film af ‘op de achtergrond’ met beelden en herinneringen, alles wat ik doe, zeg, zie of hoor herinnert ergens aan en de film draait maar en draait maar door… Alles wat we beleefd hebben, alles wat is gezegd alles wat er is gebeurt moet indalen bij mij, mag gevoeld en nog eens gevoeld worden, moet worden ‘herkauwt’. Maar ook voel ik vervulling, vaak voel ik me vervult van de liefde die Ben aan mij gegeven heeft. Vervult van de liefde die er tussen ons was en uitstraalde naar de wereld om ons heen..

Hoe het met me gaat is vaak zo moeilijk te vertellen. Ik kan er zelf vaak niet eens bij.. Op advies van mijn moeder, die het kan weten, laat ik vaak alles wat er in en met me gebeurt maar ‘over me heen komen’. En ‘doe ik het per dag’, kleine stapjes van een dag. Het wisselt ook erg.. Ik doe mijn dingen in huis, lees veel terug in al mijn dagboeken, kijk veel foto’s terug. Ik blijf wel in beweging, ben al naar het koor gegaan, en naar de eerste vergadering van ‘zingenvoorjeleveninfrankrijk’. Ik maak afspraken met mensen om hier te komen of ik ga af en toe ook al naar iemand toe. En ik doe alles met het verdriet in mijn lijf en hart. Met alle beelden en herinneringen die zich afspelen in mijn binnenste.

Afgelopen vrijdag naar de Amstelkerk in Amsterdam gegaan naar het “lied van de ziel ” van Jan Kortie. Het mantra zingen is helend voor mij. Suzanne was voor het eerst mee en vond het prachtig. We zongen er ook: ‘als alles duister word..’  en ‘Amen’  Ben was er dus bij en we hebben hem herdacht. Het zingen brengt hem heel dichtbij, en raakt al het verdriet aan wat erin mij, in ons is. Het is pijnlijk maar ook helend.

Deze week kreeg ik een mail van iemand die zei: ‘koester je herinneringen, ze geven licht.’ Dan is er naast al het verdriet en gemis ook heel veel licht, want ik, wij hebben zoveel mooie en goede herinneringen..

Een hele warme en liefdevolle groet Anna