.., Daar waren ze opeens.., de tranen. afgelopen week zette ik kerstliedjes op en bij de eerste klanken,stroomde ze al over mijn wangen. “Stille nacht..” de oude kerstliedjes.. ik deelde ze zo met mama.
Veertien jaar lang zette ik elk jaar haar Kerstboom op.., met een kerstslinger om mijn kop, kon ik rekenen op haar gulle lach. Dan zette ik ook kerstliedjes op.. en zong expres te hard mee.. tot ze zat te schudden van de lach in haar rolstoel.. Soms kwam onze nicht, Wil Blom binnen met stoof peertjes, erwtensoep, of wat ze ook maar kwam brengen voor mama, en zei dan; ” van wie zal ze’t hebben? krek d’r voader”. En ik werd vanbinnen dan helemaal warm.., al had ik mijn vader maar zo kort gekend, ik leek ergens op hem.. ik was een kind van een moeder én een vader..!
Zulke fijne vertrouwde familie momenten zijn voorbij, nu jij er niet meer bent mam… en ik mis ze zo op dit soort momenten. Mijn tranen blijven stromen.. …Ik was je ‘zonneke in huis’ zoals je het zelf altijd zei. …Ik was jou ‘Toon Hermans’ die je liet lachen door je tranen heen. En ik zong net zo lang tot je mee begon te zingen.. Ik besef (opnieuw, maar even weer zo diep) ‘dat ik niemands kind’ meer ben..
Alles schuift op.., Alles gaat voorbij..
Ik voel de weemoed diep in mijn lijf.. het doet pijn.. ik adem er goed diep in en voel de pijn in mijn borst. Ik huil mijn tranen.. “ik mis je mam…, ik mis je echt.. en Ben, ik mis ook jou.. ” Alles gaat voorbij…., Alles.
Ik adem goed door, en langzaam zakt het weer af.. ik voel de liefde opkomen.. De warmte, de liefde in mijn hart begint te gloeien… Dankbaar ben ik “dat ik je zo lang heb mogen ‘hebben’ in mijn leven mam, dat we zoveel gedeeld hebben, dat ik zoveel voor je heb kunnen doen en zijn..” Dankbaar ben ik Ben, “dat ik je heb mogen kennen, dat we zoveel liefde hebben mogen delen, dat ik/wij het mocht(en) zijn die jou tot over ‘de grens’ mochten bijstaan..dat je in onze liefde mocht gaan..,
De kerstliedjes op mijn ipad zingen door.. en ik mijmer nog over alles wat wás.. De tranenvloed is weer gestopt.. een rest weemoed voelt nog in mijn maag.. de pijn in mijn borst lost weer wat op.., mijn ogen af en toe wel nat.. Het mag er zijn.., het hoort erbij.., zeker in deze tijd, de tijd van inkeer en verwachten. De tijd van hopen op vrede, licht en liefde.., De tijd van terugkijken op het afgelopen jaar. Zoveel prachtige herinneringen.. Zoveel om dankbaar voor te zijn.. Kerstfeest 2016, ik kijk er naar uit, ik beleef het al deze dagen al, met álles wat er is, en..,wat er niet meer is ..,
Hele mooie, warme, liefdevolle Kersttijd toegewenst,
voel de vrede, het licht de liefde, het zit ín ons.
met liefde Anna
Comentários