Het enige constante in het leven is dat alles voortdurend veranderd. En wij, wij veranderen mee. Soms tegen wil en dank, maar vaak word het Dank! Komende donderdag is het vijf jaar geleden dat Ben overging naar de andere kant. Er is zoveel verandert sindsdien, om mij heen, en in mij. Ik heb een intens proces doorlopen en heb het verlies leren dragen in mijn dagelijks leven.
Ik heb geleerd om alleen te leven. Ik heb geleerd om zelf in zachtheid en liefde bij mij te zijn. Ik heb geleerd om veel meer te voelen en kijken naar de symbolen vanuit de geestelijke wereld. Ik heb geleerd dat Ben in mijn hart is, en door mij heen leeft.
Een mooi symbool van die veranderde vorm zijn onze trouwringen.
Uit mijn dagboek 22 november 2014:
“Het is de nacht van vrijdag op zaterdag 22 november. De week heeft in het teken gestaan van afscheid nemen. Alle geliefden waarvan Ben nog afscheid wilde nemen zijn een moment bij hem geweest. Het zijn heel bijzondere en intense momenten geweest. Deze nacht is er iets anders aan de beurt. Ik voelde dat Ben aan zijn ringen lag te rommelen, zachtjes vraag ik wat hij wil, wilde hij zijn ringen afdoen? Ben bevestigde het, maar het lukt hem niet meer. We hadden er al eerder over gesproken, zijn vingers waren wat opgezet, en we hadden ons afgevraagd of we moesten wachten met afdoen tot na de dood. Tot een besluit was het niet gekomen.
Maar vannacht was daar blijkbaar het moment. Gekozen door Ben zelf. Gisteravond had ik juist erg gehuild, toen ik naast Ben lag en in stilte besefte dat er een moment zou komen dat de ring bij Ben af zou gaan en ik hem bij mezelf zou omdoen. Ons huwelijk voorbij.., wat nog maar acht jaar geleden begonnen was, zachtjes snikte ik het uit.
Maar nu, nu het zover was voelde ik een bijzondere kracht, ik kon het. Ik ging zitten in het bed pakte Ben zijn haast al doorschijnende hand en deed wat spuug rond de ring, er was ook een beetje water en wat zeep nodig, zo kon ik voorzichtig de ring van zijn vinger schuiven. Ben fluistert: ”die is voor jou, die is voor jou”.. hete tranen rollen uit mijn ogen, ik doe de ring bij mijzelf om. Suzanne is erbij zij krijgt de andere ring van Ben. “voor jou” zegt Ben alleen. Hij zweeft al zo veel tussen hemel en aarde, praten lukt haast niet meer. We halen ook die ring met zeep en water van zijn vinger, “Lord of the Rings” zeggen we. Het verhaal waar Ben zo gek op is. “van Kreta” zegt Ben dan nog. Ja, we hadden die andere ring van Ben op Kreta gekocht. Daarna zweeft Ben weer een stuk verder weg. Suzanne komt bij ons liggen, dicht tegen elkaar aan. Wij doen geen oog meer dicht. Het is zo’n bijzonder moment midden in de donkere nacht. Een ander huwelijk? Ga ik een huwelijk aan in mijzelf, ik weet er nog niks van..,”
In januari 2016 doe ik onze ringen af een moment waar ik naar toe moest groeien. Ik heb besloten om er een andere ring van te laten maken. De veranderde vorm mag ook een zichtbaar symbool krijgen. Ik laat ze aan elkaar maken door een goudsmid tot een krachtig symbool van liefde, van samenvloeien van het mannelijke en vrouwelijke, toch! De Eenheid in mijzelf? Van dat wat geen einde en geen begin heeft.
Uit mijn dagboek 19 januari 2016: “Het is moeilijk dat ik enerzijds echt afscheid moet gaan nemen van de ringen zoals ze zijn. Dat wat symbool staat voor ons aardse huwelijk. Dat mag ik los laten, dat doet pijn, maar ik mag ook weten dat er wel een nieuwe vorm voor terug komt. Een symbool van oneindige liefde, daar staat de ring op zichzelf al voor.
De Ring als Cirkel. “De cirkel is het symbool van de zon, de aarde, en de volle maan, het universum. Een symbool van heiligheid, perfectie en vrede. Het is ook het symbool van de eeuwigheid, van spirituele waarheid, liefde en leven. Dat wat geen begin en geen einde heeft.“
Deze symboliek die Suzanne op onze trouwdag in 2006 zo mooi voordroeg. De ring die ik op die bewuste nacht toen Ben stervende was terug kreeg van hem, om deze blijkbaar voort te dragen als symbool van ‘dat wat geen begin en geen einde heeft..”
Alles verandert altijd weer, dat is zeker. Liefde blijft, liefde is.
.., In liefde Ben ik.
(wil je reageren op deze blog, dat kan op mijn fb pagina)
Commenti