Vreugde en smart

” Spreek tot ons over vreugde en smart” En hij antwoordde: Je vreugde is onthulde smart. En de bron waaruit je lach ontspringt, werd vaak gevuld met je tranen. Hoe kan het anders zijn? Hoe dieper de smart in je wezen kerft, hoe meer vreugde je kunt bevatten. Is niet de beker die je wijn bevat dezelfde beker die in de oven van de pottenbakker werd gebakken? En is niet de luit die je geest kalmeert hetzelfde hout dat door mensen werd uitgehold? Wanneer je blij bent, schouw dan diep in je hart, en je zult zien dat enkel wat je smart gegeven heeft, ook vreugde brengt. Wanneer je verdrietig bent, blik dan opnieuw in je hart en je zult zien dat je weent om wat je vreugde schonk.

Sommigen zeggen: ‘vreugde is groter dan smart’ en anderen: ‘Neen, de smart is groter’. Maar ik zeg  je: ze zijn onafscheidelijk. Ze komen tezamen, en wanneer de een met je aanzit aan je tafel, moet je bedenken dat de ander slaapt in je bed.

Voorwaar, als een weegschaal hang je tussen je smart en je vreugde. Alleen wanneer je ledig  bent, sta je stil en bent in evenwicht. Wanneer de schatbewaarder je opneemt om zijn goud en zilver te wegen moet je vreugde of smart rijzen of dalen” 

 uit; De Profeet Khalil Gibran

“Nu is het de smart die bij ons aan tafel zit. De vreugde die we aan elkaar en met elkaar hebben mogen beleven was heel groot en mooi, de smart diep en ondoorgrondelijk. Toch vind ik het een troost dat het de keerzijde is van dezelfde medaille.”

Dit schreef ik anderhalve week geleden.  Ik had nog wat meer afstand nodig van waar we middenin zaten om er over verder te kunnen schrijven.. Er is inmiddels wat meer rust weergekeerd en daarmee wat meer afstand om woorden te geven aan wat er was.

Ben heeft het heel moeilijk gehad met de negatieve bijwerkingen van de dexametason (een middel tegen het vocht in de hersenen) Het heeft een enorme impact op hem gehad. ‘Alles kwam vergroot binnen en alles kwam er vergroot en zonder enige rem uit,’ zo zei Ben later. De boosheid en agressie, de achterdocht en chaos in zijn hoofd waren vreselijk, voor hem…en voor ons.. Ben noemde het zelf, mensonterend. Door een chemisch middel totaal geen grip meer hebben op hoe je bent , op hoe je doet, op wat je zegt..

Er is weinig keus, en er was een vooruitzicht dat hij mocht afbouwen, maar je moet er wel elk uur, elk moment, elke dag doorheen.. Het was werkelijk heel moeilijk. Er waren momenten dat we niet meer durfde te hopen dat het nog zou veranderen. We waren de ware wanhoop heel nabij..

Gelukkig kon hij op een moment gaan afbouwen, de eerste week had het nog weinig invloed, maar na anderhalve week voelde Ben verandering. Dat heeft zich de afgelopen week voortgezet en hij is weer ‘terug’. Hij, en wij zijn daar heel erg blij mee!! De klachten van epileptische aanvallen of trillen blijven weg. Een bezoek aan de neuroloog afgelopen maandag gaf aan dat de reflexen goed zijn, dus hopelijk doet de bestraling zijn werk. Een verder onderzoek daarnaar zal pas in juli zijn.

Omdat het nu gaat zoals het gaat hebben we dit weekend toch besloten om twee weekjes op vakantie te gaan naar Frankrijk (dat zat al een poos in de pen maar de omstandigheden lieten het niet toe) Nu durven we het wel aan, we gaan het heel rustig aan doen en heel klein houden. Ik denk dat het Ben en ook mij goed zal doen er even uit, en in een andere omgeving te zijn. En..als mocht blijken dat het niet gaat, komen we gewoon weer terug. We zijn ons nu aan het voorbereiden en merken dat we er echt zin in krijgen.

Vreugde en smart dus..  de smaak is bitter-zoet..  maar is dat niet het hele leven?

Voor jullie allen, alle goeds! We sturen liefde en danken iedereen die ons direct of indirect tot steun is!! Ben en Anna