En dan.. op een dag, kun je leven zonder je moeder..,
Terwijl er jaren in mijn leven waren waarin de doodsangst letterlijk omhoog kwam bij de gedachte of het gevoel (zo jong was ik nog) dat haar ook maar iets kon overkomen, dat ik dan verloren zou zijn. De rots waarop ik bouwde was zij, en vele jaren kon ik me niet voorstellen hóe ik moest leven zonder haar en dát ik kon leven zonder haar…,
En toch.., gaat het leven zijn weg door de tijd heen, en als we aandachtig meelopen, en ons ‘huiswerk’ doen, komen we bij de dag dat we onze moeders blijkbaar los kunnen laten, loslaten vanuit liefde. En dat we mede daardoor, groot en sterk worden om het leven zonder haar te kunnen aanvaarden.
En.., dat je bemerkt dat je het kan, dat ík het kan.
Vandaag haar verjaardag.., We gedenken haar grootsheid, haar liefde, haar kracht, en alles wat we van haar hebben mogen ontvangen. In alles waarin ze voortleeft in ons, zien en gedenken we vandaag nog net iets meer dan anders…,
Het is een koude natte dag vandaag, heeft ze bij leven lang niet vaak gehad, vaker was het mooi en zonnig.. “Onze Koninginnedag” zeiden we dan…, Nu is onze ‘Koningin in de hemel’, en daar zal vast de zon schijnen zoals wij dat nog nooit gezien hebben.., Ik gun het haar met heel mijn hart.
Lieve mam, ik mis je soms, maar ben toch dankbaar dat ik je niet nog es moest feliciteren vandaag.. Ik hoop, of wéét eigenlijk, dat het goed met je gaat, dat je dáár bent waar je ‘een nieuw lichaam’ hebt aangenomen, waar je bent opgenomen in het licht en de liefde.. … Heb het goed.. ik kan het zelf.
Comments